XXXIII. Cascun pot vendre son vi, tot o part, en quina manera se vol, a dreta mesura, en aquel preu que porà, e sens crida; e pot-lo metre a for gran si·l volrà, ab crida o se[n]s crida. E mentre·l vi se ven no pot créixer lo preu; mes bé·l1 pot aminvar encara sens crida; o·s pot star que no·l vena, o retenir-lo·s. O passat alcun temps pot aquel vendre sens crida, encara a pus car preu que al comensament no li havia posat. E si ab falsa mesura ven, e li és provat mentre ven lo vin, deu ésser punit en lo vin que ha sobre la exeta o spina del vaxell del vin que ven, et no en altre. Lo vin emperò venut, no pot ésser accusat o convengut de falsa mesura. […]
XXXV. Negun hom de Perpenyà2 qui aport vin aquí, o fassa portar, no dóna tavernatge si donchs no és taverner qui·l vena, qui deu donar al senyor XII diners per sengles muyts de vin.
XXXVI. Negun encara per deute que no pugua pagar deu ésser penyorat en vestaduras, lit o armes.
XXXVII. Los hòmens de Perpenyà poden aver lenes per coure lurs pans, no emperò venales. E poden aver fornels a coure. E poden haver dos fogasseres de lena, e dos a vendre pans quant se volran.
XXXVIII. Los forners deuen coure bé et asahonar los pans al forn. E per so deuen haver los xxè pan tant solament; e si mal l’àn cuyt o assahonat, deuen-lo esmenar. E deuen coure panades, carns, cassoles, peys, formagades e flaons e semblans coses, sens alcun preu o pagua. E deuen coure los pans als flaquers per quatre diners et un tortell de fluxol per aymina; e no·n deuen pus haver.
1. Afegim l’accent a bé, que no apareix a la transcripció de V. Garcia Edo.
2. Adoptem la transcripció de J. Massot-Reyner i no la de V. Garcia Edo, que dóna Perpinyà, en coherència amb la resta, abundant, de casos d’aquest topònim (cf. també OnomCat, VI: 205b52).