Ramon Clavellet («Antoni Ciuffo»): Brindisi

Brindisi

Com, en una campagnada,
lu poeta mai no manca,
si no s’ha truncat un’anca
o s’ha tret una custeglia;
carragantma la sisteglia,
hè pensat de hi vanì.
Ma taniu de pirmiti
(c)he vus parli com sa deu,
Sagons lu paresciar meu
i la mia upiniò,
dichiarant lu mès mandrò
Giuan Santus nostru amich.
I sabeu che asciò lu dich
chè nus ha fet asparà:
A quant a sa n’asciacà
hi ha pusat tot lu maitì.

Ma descialus anà
lus critichs del Alguer.
Si pocas dias fà
pisciavan lu tinter?
Ecu che vè Pietrinu
i nus parla del gal;
legu achirrem Giuaninu,
i march orsa ‘l purtal;
a ont già nus aspera
lu nostru carrutò,
i ama Paulicu
achest gran butigliò.

Già sem a Salondra:
un glioch ascì bèl!…
Sa pren una cagna
sa gira ‘l burèl:
Giuaninu i Giuan Santus,
brusgiats del che fer,
sunant s’ampipavan
de tota l’Algher.
I ara, che sem
saguts a la mesa,
sarchem de unurà
lu che ha fet l’aspesa.
Si hi ha un furister
che no sa algarès,
del brindisi meu
no sa tenghi ufès:
Già hi ès Giuaninu
che ‘l pot esplicà,
che dona debaras
glissions de italià.
De lu che sa parla
el dòna raò;
asper che rasisci
un gran prufassò.
De cor auguremli
lu che sa dasigia;
las botas de tigia,
lu frach ch’el sà;
per fè anvaranà
la beglia Maria,
la iaia, la cia
i tot lo Marset:

Lu vostru poeta

Ramon Clavegliet
Algher, Giuliol‘901